منظور از سنّت (قبالا)(1) در اینجا عبارت است از «سنّتى که از شخص به شخص انتقال یافته است» و سابقه آن به موسى برمى گردد و وى نیز آن را از خدا دریافت کرده است (تلمود، آووت 1:1).(2) این منبع، بر خلاف دیگر منابع قانونى حقوق یهود، ایستا و ثابت است و دستخوش تغییر و تحوّل نیست; امّا دیگر منابعى که به آنها اشاره مى شود، کارکردشان در تحول و گسترش مداوم حقوق یهودى و پاسخگویى به مسائل ناشى از مقتضیات زمان و مکان است. سنّت یهودى، چنان که پیش تر اشاره شد، در قالب شریعت مکتوب و سنّت شفاهى است. شریعت مکتوب در قالب تورات نازل شده است و سنّت شفاهى نیز قرن ها پس از تورات در شکل میشنا و تلمود به صورت «مکتوب» در آمد.
1. kabbalah
2. Cf. Maim., Introduction to Comm. Mishnah.