مراد از شناخت فلسفه احکام علم تفصیلى به هدف و غرض حکم است و الاّ علم اجمالى بر اینکه تمام افعال خداوند هم در بخش تکوین و هم در بخش تشریع، معلّل به اهداف و اغراض مى باشند به عقیده ما مورد شک و تردید نیست، چرا که خداوند در آیات قرآن مکرّراً خویش را «حکیم» معرفى کرده است. تمام افعال خداوند حکیمانه و داراى حکمت است و لغو و عبث در افعال خداوند راه ندارد: «(اَفَحَسِبْتُمْ اَنَّما خَلَقْناکُمْ عَبَثاً); آیا گمان کردید شما را بیهوده آفریده ایم».(1) «(رَبَّنا ما خَلَقْتَ هذا باطِلاً); پروردگارا! اینها را باطل نیافریده اى».(2)
1 . مؤمنون، آیه 115.
2 . آل عمران، آیه 191.