نخستین عالمانى که در دوران پس از تلمود به شرح قوانین و احکام آن پرداختند گائون ها هستند. ایشان افزون بر مجموعه هاى فتاوا، نخستین کسانى بودند که مجموعه هاى هلاخایى را با گردآورى نتایج بحث هاى تلمودى در ترتیبى منطقى تدوین کردند. یکى از نخستین آثارى که بدین شکل تدوین شد سِفِر هشئیلوت اثر «راواحاى گائون» در نیمه نخست قرن هشتم است. وى که عالمى برجسته در بابل بود این کتاب را در 191 گفتار بر اساس بخش هاى تورات، که در کنیسه خوانده مى شدند، مرتب کرد و کوشید تا احکام تورات را با توجّه به تلمود و دیگر آثار هلاخایى تبیین کند. در همین زمان یهوداى بن نحمان کتاب هلاخوت پسوقوت را نوشت که قدیم ترین نمونه کلاسیک «کتاب هاى هلاخوت» (هلاخاها) است. چند دهه بعد، در اوایل سده نهم، ربّى شمعون قایرا اثرى دیگر به نام هلاخوت گدولوت پدید آورد که تلاشى بود براى تنظیم موضوعى احکام شریعت یهودى و اتخاذ رأى. پس از وى تا اوایل قرن یازدهم قانون نامه هاى مهمى پدید آمدند که معمولا جامع نبودند.(1)
1. ساختار حقوق یهود، دیوید ام. فلدمن; عدالت کیفرى در آیین یهود، حسین سلیمانى، ص 95-94; M. E., Codification of Law, EJ., v. 5, p. 634.