مقصود از علم درایه، علمى است که به وسیله آن، طبقه بندى حدیث از قبیل: متواتر، مستفیض، صحیح، ضعیف، موثق، حسن، مرسله، مقطوعه، مضمره بودن و ... شناخته مى شود. از آنجا که میزان و معیار حجّیت حدیث نزد جمعى از بزرگان، وثوق به صدور آن است و یکى از طرق حصول آن، وثوق و اطمینان به رجال مذکور در سند حدیث است و نزد بعضى وثاقت راویان شرط است، لذا لازم است بر کسى که در مسیر اجتهاد قدم برمى دارد نسبت به اقسام حدیث، براساس رجال سند آشنایى داشته باشد تا بتواند حدیث موثوق الصدور را از غیر آن و نیز درجه اعتبار حدیث را بر حسب اقسامى که اشاره شد تشخیص دهد و این از طریق علم درایه میسر است.(1) نتیجه اینکه: علم درایه نیز یکى از پیش نیازهاى اجتهاد است; زیرا فقیه را از انواع احادیث و میزان اعتبار آنها و مشکلاتى که در سند آن وجود دارد آگاه مى سازد.
1. انوارالاصول، ج 3، ص 622; منتهى الاصول، ج 2، ص 794.