1. محمّد بن محمّد بن نعمان، معروف به شیخ مفید (م 413): عماد حنبلى از دانشمندان اهل سنّت از تاریخ ابن أبی طى حلبی نقل کرده است: «او بزرگى از بزرگان امامیّه و رییس بخش فقه و کلام و مناظره است».
«یافعى» یکى دیگر از دانشمندان اهل سنّت، در وقایع سال 413 هجرى نوشته است: «در آن سال عالم بزرگى شیعه وفات نمود. او صاحب تألیفات فراوان، بزرگ امامیّه، معروف به مفید و ابن معلم بود و در علم کلام، فقه و جدل تبحّر داشت».
برخى از کتاب هاى او در فقه: مقنعه، فرائض الشیعة، احکام النساء، مسألة فى تحریم ذبائح أهل الکتاب، جوابات المسائل الصاغانیات است.
2. سیّد مرتضى علم الهدى (م 436): مرحوم صدر در فصل دهم علم الفقه ایشان را از فقهاى امامیّه معرفى مى کند.
مرحوم مدرس صاحب ریحانة الادب مى گوید: ایشان داراى تألیفات متعددى بوده و 72 جلد از آنها را نام مى برد که تعدادى از آن راجع به فقه است. از جمله: الانتصار، جمل العلم و العمل، الذریعة فى أصول الشریعة، المحکم و المتشابه، والمختصر.
1. نجاشى درباره شیخ مفید مى گوید: شیخ و استاد ما (شیخ مفید) مشهورتر از آن است که او را در فقه، کلام، حدیث، موثق بودن و در علم و دانش توصیف کرد. علاّمه حلّى گفته: فضل او مشهورتر از آن است که وى را در فقه و کلام و روایت توصیف کرد. وى مؤثق ترین و عالم ترین فرد زمان خویش بود (مقدّمه بحارالانوار، ج 01 ،ص 106-105).
2. مقدّمه اختصاص شیخ مفید، ص 4. به نقل از: شذرات الذهب، ج 3، ص 199.
3. مقدمه اختصاص شیخ مفید، به نقل از: مرآة الجنان فى تاریخ المشاهیر الأعیان (تاریخ یافعى)، ج 3، ص 28; حوادث سال 413 ق; اوائل المقالات شیخ مفید، ص 245.
4. ریحانة الادب، ج 4، ص 190-182.
5. سیّد مرتضى معروف به علم الهدى از افتخارات امامیّه و قهرمان عرصه دانش و دین و پیشوایى از پیشوایان فقه و حدیث و کلام و ادبیات است. نجاشى در رجال خویش گفته است: سیّد مرتضى به اندازه اى از علوم و دانش را فرا گرفت که هیچ یک از افراد زمانه اش به آن پایه نمى رسید. احادیث فراوانى را فرا گرفت. او متکلّم، شاعر، ادیب، داراى منزلتى بزرگ در علم و دین و دنیا بود. (مقدّمه بحارالانوار، (ج 0 )، ص 156) .
