اگر حریم الهى چون سایر حریم ها براى خود، حدّ و مرزى دارد حلال و حرام هایى که «فقه» بیانگر آن است مرزهاى الهى به حساب مى آیند و اگر کسى بخواهد مرزها و حدود الهى را بشناسد و به اصطلاح با «خطّ قرمز»هاى خدا آشنا شود باید «فقه» را بخواند.

جالب توجّه است که در آیات متعددى از قرآن پس از آنکه از احکام مربوط به ابوابى چون روزه(1)، طلاق(2)، ارث(3)، جهاد(4) و ظهار(5) سخن به میان مى آید، دو تعبیر جلب نظر مى کند: نخست تعبیر به «(تِلْکَ حُدُودُ اللهِ); آنچه از احکامى که بیان کرده ایم حدود و مرزهاى الهى است»(6) و دیگر تهدید به اینکه تعدّى به این حدود و تجاوز از این مرزها سر از ظلم و در نهایت خلود در آتش در مى آورد (وَمَنْ یَتَعَدَّ حُدُودَ اللهِ فَقَدْ ظَلَمَ نَفْسَهُ)(7) (وَمَنْ یَعْصِ اللهَ وَرَسُولَهُ وَیَتَعَدَّ حُدُودَهُ یُدْخِلْهُ نَاراً خَالِداً فِیهَا)(8).

تعبیر به «حد» و مرز از احکام الهى در روایتى از امام صادق(علیه السلام) نیز وارد شده، آنجا که مى فرماید: «إنّ الله تبارک و تعالى لم یدع شیئاً یحتاج إلیه الأمّة إلاّ أنزله فى کتابه و بیّنه لرسوله و جعل لکلّ شىء حدّاً و جعل علیه دلیلا یدلّ علیه و جعل على من تعدّى ذلک الحدّ حدّاً; خداوند تبارک و تعالى هیچ چیز از آنچه امّت پیامبر(صلى الله علیه وآله) به آن نیاز دارند را فرو نگذاشت مگر اینکه در کتابش قرآن، آن را نازل کرد و براى رسولش آن را بیان فرمود و براى هر چیزى حدّى قرار داد و براى آن حد دلیلى نصب کرد که بر آن دلالت کند و براى کسى که از آن حد تجاوز نمود نیز حد (و مجازاتى) تعیین فرمود».(9)

1 . بقره، آیه 187 .
2 . بقره، آیه 229 و 230 و طلاق، آیه 1 .
3 . نساء، آیه 13 و 14 .
4 . توبه، آیه 97 .
5 . مجادله، آیه 4 .
6 . طلاق، آیه 1 .
7 . طلاق، آیه 1 .
8 . نساء، آیه 14 .
9 . کافى، ج 1، ص 59، ح 2 .