در این قرن نیز صاحبان فتوا بسیار بوده اند، از جمله:

1. على بن الحسین بن عبدالعالی کرکی معروف به «محقّق ثانى» یا معروف به «محقّق کرکی» (م 940): برخى کتاب هاى فقهى ایشان عبارتند از: جامع المقاصد فى شرح القواعد، الجعفریة فى الصلاة، حاشیه بر شرایع الاسلام، حاشیه مختصر النافع، حاشیه دروس، حاشیه ذکرى، جوابات المسائل الفقهیة، حاشیة مختلف علاّمه حلّى.

2. زین الدین بن على بن احمد عاملى، معروف به «شهید ثانی» (م 966): در برخى از کتب 28 کتاب فقهى از ایشان نقل شده است که برخى از آنها به شرح ذیل است: الروضة البهیّة فى شرح اللمعة الدمشقیة; مسالک الافهام; حاشیة مختصر النافع; حاشیه ارشاد الاذهان.(1)

3. حسن بن شهید ثانی (صاحب معالم) (م 1011): ایشان کتاب معالم را به عنوان مقدّمه اى بر فقه استدلالى نگاشته است. یکى از کتاب هاى فقهى ایشان جوابات المسائل المدنیات مى باشد.

4. حسین بن عبدالصمد حارثى والد شیخ بهائى(م984):(2) برخى کتب فقهى ایشان عبارتند از: المسائل التسع الفقهیّة، المسائل الصلاتیّة، رسالة اتساعیّة.(3)

5 ـ احمد بن محمّد اردبیلى معروف به «محقق اردبیلى» (م 993): کتابهاى معروف فقهى ایشان عبارتند از:

مجمع الفائدة و البرهان فی شرح ارشاد الاذهان از علاّمه حلّى و زبدة البیان فی احکام القرآن.(4)

1 . مامقانى درباره شهید ثانى مى گوید: وثاقت، علم، فضل، زهد، عبادت، پرهیزکارى، قدرت تحقیق، مهارت و چیرگى در مسائل، بزرگى قدر و منزلت و گردآورى فضایل و کمالات وى مشهورتر از آن است که نیاز به بازگویى باشد. کتاب هاى فراوانى دارد که آخرین کتابش شرح لمعه دمشقیّه است. (تنقیح المقال، باب زین الدین، شماره 4517، ج 1، ص 472).
2 . شیخ حرّ عاملى در امل الآمل پس از آن که وى را ملقّب به لقب شیخ عزّ الدین مى داند، مى نویسد: وى عالمى چیره دست، محقّقى دقیق، مردى جامع، ادیب و داراى جلالت قدر بود. (تنقیح المقال، باب حسین، شماره 2948، ج 1، ص 332).
3 . الذریعه، ج 20، ص 354-334.
4 . همان مدرک، ص 35.