در این قرن فقهاى صاحب نامى مى زیستند; مانند:
1. جمال الدّین بن حسین خوانسارى (م 1121): معروف ترین کتابهاى فقهى ایشان حاشیه شرح لمعه و حاشیه شرایع است.
2. شیخ محمّد بن حسن بن محمّد اصفهانى، ملقب به بهاءالدّین، معروف به فاضل اصفهانى (م 1137): کتابهاى معروف فقهى ایشان: کشف اللثام عن قواعد الاحکام و المناهج السنیة فى شرح روضة البهیة است.(1)