دوره سوفریم(1) یا کاتبان از سده پنجم پیش از میلاد، یعنى از دوران عزرا و نحمیا، آغاز مى شود. قوم یهودى پس از بازگشت از تبعید بابلى (528 قم) با بازسازى معبد اورشلیم جانى تازه گرفتند. این زمان سرآغاز دوره معبد دوم (520 قم ـ 70 م) است، دوره اى مهم که به ویژه شریعت یهودى را بسیار متحوّل کرد. بخش عمده این دوران مطابق با حاکمیّت پارسیان بر فلسطین (538.322 قم) است. یکى از بزرگان یهودى به نام عزراى کاتب، شورایى را به نام مجمع کبیر یا کِنِست هگدولا(2) بنیاد گذاشت که عالمان یهودى (سوفریم یا کاتبان) در آنجا به شرح و تفسیر تورات مى پرداختند.(3)