همانگونه که گذشت، سنّت قول، فعل یا تقریر معصوم است. بنابراین اخبار و احادیث سنّت نیستند، بلکه حاکى از سنّت اند و در حقیقت راهى براى دست یابى به سنّت مى باشند.
اینک شیوه هاى دست یابى و راه یابى به سنّت که برخى قطعى و برخى غیر قطعى هستند، ارائه مى گردد.
1. برخى از اهل تسنّن خبر را به سه قسم تقسیم نموده اند: خبرى که تصدیق آن واجب است و خبرى که تکذیب آن واجب است و خبرى که باید در آن توقف کرد و درباره آن موضع گیرى ننمود.
آنان گفته اند خبرى که تصدیق آن واجب است بر هفت نوع تقسیم مى گردد: 1. متواتر 2. خبر خداوند 3. خبر رسول الله 4. خبر امت پیامبر(صلى الله علیه وآله)زیرا عصمت امّت از سوى پیامبر اعلام شده و مشخص گردیده است، ضمناً خبر هر کسى که امّت او را صادق و راستگو بداند نیز داخل در همین قسم چهارم است. 5. خبر هر کس که موافق با خبر خدا و رسول و امّت باشد. 6. هر خبرى که مخبر، آن را در نزد رسول الله بازگو کند و پیامبر او را تکذیب نکند. 7. هر خبرى که مخبر آن را در نزد جماعتى کثیر بازگو کند ولى آنان تکذیبش نکنند، البتّه مشروط به آن که تبانى آنان عادتاً محال باشد و امّا خبرى که تکذیب آن واجب است چهارگونه است: 1. خبرى که با حکم عقل ضرورى یا نظرى یا حسّ و مشاهده و اخبار متواتر مخالف است 2. خبر مخالف کتاب و سنّت و اجماع 3. خبرى که جمع کثیرى که عادتاً تبانى آنان غیر ممکن است، آن را تکذیب نموده اند. 4. خبرى که جمع کثیرى از نقل آن اِبا کنند با آن که انگیزه نقل آن وجود دارد.
و امّا قسم سوم خبرى که صدق و کذب آن مشخص نیست که بسیارى از اخبار وارد شده در کتب حدیث از این قبیل است. (المستصفى، ج 1، ص 144-142).
