1. على رغم اصرار جمعى از متعصّبان بر انسداد باب اجتهاد در همه مسائل، یا در خصوص مسائلى که فقهاى چهارگانه فتوا داده اند جمعى از دانشمندان و فقهاى معروف معاصر اهل سنّت بر این عقیده اند که باب اجتهاد در همه مسائل به روى فقها باز است.

2. قائلین به انسداد مطلق، هیچ راه حلّى براى پاسخ به مسائل مستحدثه که در گذشته وجود نداشته ارائه نکرده اند.

3. ادلّه طرفداران انسداد باب اجتهاد در برابر عمومات کتاب و سنّت و خطابات مطلقه قرآن مجید بسیار سست و ضعیف است; زیرا ظاهر آیات قرآن و روایات رسول خدا این است که همه حق دارند در مسائل اسلامى بیندیشند (با فراهم کردن مقدّمات اجتهاد) و اگر گروهى را از اجتهاد نهى کنیم در واقع با عمومیّت خطابات کتاب و سنّت مخالفت کردیم.

4. شهادت ائمّه اربعه بر نفى انحصار اجتهاد به آنها، گواه روشنى بر انفتاح باب اجتهاد است.

5. پیروان مکتب اهل بیت(علیهم السلام) عموماً و در تمام اعصار طرفدار گشوده بودن باب اجتهاد به روى همه فقها در هر عصر و زمان بوده اند.

6. پیروان این مکتب اضافه بر این، قائل به عدم تقلید ابتدایى از میّت و وجوب تقلید از فقهاى حىّ مى باشند که یک دلیل منطقى روشن در آن نهفته است و آن اینکه بزرگان هر عصر، وارث علوم دانشمندان پیشین به اضافه مطالعات جدیدى هستند که آنها را به حقیقت احکام اسلام آشناتر مى سازد.

7. اعتقاد به انسداد باب اجتهاد سبب رکود و عقب ماندگى فقه و مخصوصاً سرگردانى مسلمین در مسائل مستحدثه است و به عکس اعتقاد به گشوده بودن باب اجتهاد سبب پیشرفت و تکامل و بالندگى فقه در تمام ابعاد است.