تاریخ فقه پیروان مکتب اهل بیت(علیهم السلام)گویاى آن است که در هر عصر و زمان، از قرن اوّل، تا زمان حاضر، مجتهدان صاحب فتوایى بوده اند که احکام اسلامى را از کتاب و سنّت و اجماع و دلیل عقل استنباط کرده و در اختیار توده هاى مردم قرار مى دادند.

پیروان مکتب اهل بیت(علیهم السلام) تقلید از عالم میّت را روا نمى دانند، بلکه مردم را به علماى حىّ ارجاع مى دهند، همان کسانى که با بهره گیرى از تجربیّات و علوم علماى گذشته و افزودن تجارب و دریافتهاى خود را بر آن، به تکامل و پیشرفت علم فقه کمک مى کنند.

اصل حرمت تقلید از میّت، که مورد اجماع و اتّفاق پیروان این مکتب است، به خوبى ثابت مى کند که باب اجتهاد نزد آنها در هر زمان مفتوح بوده و فقهاى هر عصر وظیفه دارند با استفاده از علوم پیشینیان، افکار خود را بر آن بیفزایند و آنچه نزدیکتر به احکام الهى و مفاهیم آیات و روایات است، استخراج و استنباط کنند.

بسیار مناسب است از قرن اوّل آغاز و به گروهى از مجتهدان و فقهاى شیعه در هر عصر که صاحب نظر در فتوا بوده اند اشاره کنیم، تا معلوم شود سیره قطعیّه انفتاح باب اجتهاد در همه قرون اسلامى نزد پیروان این مکتب وجود داشته است. (البتّه در قرن اوّل سخن از همه فقها اعم از فقهاى اهل سنّت و فقهاى اهل بیت(علیهم السلام)است).