با توجّه به این که منظور از دلیل عقل همان قضایاى عقلیّه قطعیّه است حجیّت آن یک امر ضرورى و مسلّم است چرا که ما همه چیز را از طریق قطع و یقین مى شناسیم. حتّى اصول دین و خدا و پیامبر وسایر عقاید مذهبى و همچنین مسائل علمى در تمام شاخه هاى علوم.
به بیان دیگر: حجیّت قطع و یقین امرى ذاتى است و اگر لازم باشد حجیّت قطع و یقین را با دلیل یقینى دیگرى بشناسیم، این امر موجب دور یا تسلسل مى شود.
آرى! اگر منظور از حجیّت عقل، عقل ظنّى نه قطعى بوده باشد آن نیاز به یک دلیل قطعى و یقینى دارد، مثلا اگر کسى قیاس ظنى یا استحسان و مانند آنها را حجّت بداند باید حجیّت آن را با یک دلیل قطعى ثابت کند.