بنابراین که، غیر مسلمان را نجس بدانیم، بحث در این است که اشیایى که در اختیار آنهاست مانند فرش، لباس و ظروف، در صورتى که یقین به تماس بدن آنها با رطوبت به این اشیا نداشته باشیم، جمعى از فقهاى امامیّه، به استناد «قاعده طهارت» (کل شیء طاهر، حتّى تعلم أنّه قذر) آن را پاک شمرده اند.(1) در حالى که بعضى دیگر از فقها مانند ابن رجب حنبلى در کتاب «القواعد» روایات متعدّدى از احمد بن حنبل نقل کرده است که طبق بعضى از روایات این گونه وسائل محکوم به نجاست است. و در واقع نامبرده از باب تقدیم ظاهر حال بر اصل طهارت فتوا به نجاست این اشیا داده است، چرا که ظاهر حال اقتضا مى کند که چنین تماس هایى صورت گرفته است.(2) در واقع گروه اوّل قاعده طهارت را آن گونه وسیع دانسته اند که ظاهر حال نیز مزاحم آنان نمى شود، ولى گروه دوم معتقدند قاعده طهارت در موردى که ظاهر حال خلاف آن باشد، جارى نمى شود.
1 . تحریرالوسیله، ج 1، ص 129 .
2 . القواعد فى الفقه الاسلامى (عبدالرحمن بن رجب حنبلى)، ص 373 .