حجیّت سنّت رسول الله(صلى الله علیه وآله) با ادّله مختلفى قابل اثبات است چرا که با قبول نبوّت و رسالت آن حضرت جاى هیچ گونه شکى نسبت به آن باقى نمى ماند، ضمن آن که از قرآن نیز مى توان بر این مطلب استدلال کرد:
خداوند در سوره حشر آیه 7 مى فرماید: (وَمَا آتَاکُمُ الرَّسُولُ فَخُذُوهُ وَمَا نَهَاکُمْ عَنْهُ فَانْتَهُوا). این آیه اطلاق دارد و تمام اوامر و نواهى پیامبر را شامل مى شود. خداوند با این آیه اطاعت پیغمبر را در آن چه براى مردم آورده و آن چه نهى کرده واجب نموده است که شامل قول و فعل و تقریر مى شود و سپس با بیان جمله: (وَاتَّقُوا اللهَ إِنَّ اللهَ شَدِیدُ الْعِقَابِ)، هشدار داده و تخلّف از آن را مستلزم کیفر دانسته است.
همچنین در آیه 59 سوره نساء اطاعت از رسول الله واجب شمرده شده است: (أَطِیعُوا اللهَ وَأَطِیعُوا الرَّسُولَ...).
نیز در آیه 3 و 4 سوره نجم مى فرماید: (وَمَا یَنْطِقُ عَنِ الْهَوَى * إِنْ هُوَ إِلاَّ وَحْىٌ یُوحَى)، که اثبات مى کند تمام گفته هاى پیغمبر(صلى الله علیه وآله) از ناحیه خداست و به عبارتى دیگر همه آنها وحى است، منتهى قسمتى از وحى، قرآن است و قسمتى دیگر، احادیث آن حضرت.