بسیارى از تقسیماتى که در وجوب ذکر شد، در حرمت نیز قابل تصوّر است. امّا در مقام اثبات چندان به تقسیم بندى حرمت، در فقه پرداخته نشده است.

موارد اندکى از اقسام حرمت در کلمات فقها به شرح زیر آمده است:

1. حرمت ذاتى و عرضى(1): اوّلى عبارت است از حرمتى که از دلیل شرعى مستقیماً بدست آمده باشد، مانند حرمت نوشیدن شراب.

دومى عبارت است از حرمتى که بواسطه نذر یا سوگند عارض شده باشد مثل حرمت بعضى از مکروهات پس از سوگند به ترک آن.

2. حرمت شرعى و عقلى(2): اوّلى عبارت است از حرمتى که با دلیل شرعى ثابت شده باشد مثل دروغ گفتن.

دومى عبارت است از حرمتى که به حکم عقل قطعى به اثبات رسیده باشد مانند خوردن طعامى که ضرر مهمّى داشته باشد، به گونه اى که عقل، به روشنى قبح شدید آن را ادراک نماید و بر اساس «کلّ ما حکم به العقل حکم به الشرع» از حرمت شرعى آن پرده بر دارد.

3. حرمت نفسى و غیرى(3): اوّلى عبارت است از حرمتى که به خود عمل تعلّق داشته باشد مانند ضرر زدن به دیگران.

دومى عبارت است از کار مباحى که مقدّمه حرام شود مانند کشت انگور به نیّت ساختن شراب.

4. حرمت مؤبّد و غیر مؤبّد(4): اوّلى مانند حرمت ازدواج با مادرزن است و دومى مانند حرمت ازدواج با خواهر زن مادامى که زن اوّل در حباله نکاح او است.

1. کشف الغطاء، ج 1، ص 200.
2. رسائل فقهیّه (شیخ انصارى)، ص 116.
3. مصباح الفقیه، ج 2، ص 126.

4. تحریر الوسیله، ج 2، ص 401.