این دوره شاهد فقهاى ارزشمندى نیز بوده که برخى از آنان عبارتند از:

1. قاضى ابن برّاج طرابلسى (م 481); مؤلّف کتاب مهذّب.(1)

2. ابوعلى طوسى، فرزند شیخ طوسى (م حدود 515).(2)

3. فضل بن حسن بن فضل طبرسى (م 548) نویسنده تفسیر ارزشمند مجمع البیان. وى آراى فقهى خویش را ذیل آیات الاحکام در همان کتاب تفسیر خود آورده است.(3)

4. ابوجعفر محمّد بن على طوسى معروف به «ابن حمزه» (م حدود 550) کتاب فقهى او الوسیلة الى نیل الفضیلة نام دارد.(4)

5. قطب الدین راوندى (م 573) مؤلّف کتاب فقه القرآن.(5)

6. ابوالمکارم حمزة بن على بن ابوالمحاسن، معروف به «ابن زهره» (م 585) کتاب معروف او در فقه و اصول، غنیة النزوع نام دارد.(6)

1 . ر.ک: امل الآمل، ج 2، ص 149; روضات الجنّات، ج 4،
ص 206-202 ; اعیان الشیعه، ج 8، ص 18.
2 . ر.ک: امل الآمل، ج 2، ص 76 ; اعیان الشیعه، ج 5،
ص 246-244.
3 . ر.ک: امل الآمل، ج 2، ص 217-216; روضات الجنّات، ج 5، ص 365-357; اعیان الشیعه، ج 8، ص 400-398; مقدّمه تفسیر مجمع البیان.
4 . ر.ک: روضات الجنّات، ج 6، ص 274-262 ; اعیان الشیعه،
ج 2، ص 264-263.
5 . ر.ک: امل الآمل، ج 2، ص 127-125; روضات الجنّات، ج 4، ص 9-5 ; اعیان الشیعه، ج 7، ص 241-239.
6 . ر.ک: امل الآمل، ج 2، ص 106-105; روضات الجنّات، ج 2، ص 377-374; اعیان الشیعه، ج 6، ص 250-249.