مهم ترین قانون نامه اى که پس از کتاب ابن میمون تدوین شد ارباعا طوریم (معروف به طور) اثر یعقوب بن آشر فرزند آشرى است. او گرچه در سبک کتابش از میشنه تورا الگو گرفت، کتابى مستقل و اندیشه هاى نو بنیاد گذاشت. از زمان ابن میمون تا زمان تدوین طور (حدود 1340 م) به دلیل گسترش مطالعات در باب شریعت، کمتر مطلبى را مى شد یافت که اختلاف آرا بدان راه نیافته باشد. از این رو لازم بود کتابى که در مسائل جدید رأى قاطع را صادر کند تدوین گردد. طور تا دو قرن بعد، یعنى آنگاه که شولحان عاروخ، تدوین شد کتاب مرجع شریعت یهودى بود.

ترتیب مطالب طور به عنوان معیار در آثار بعدى پذیرفته شد. ارباعا طوریم به معناى «چهار ردیف» است که از آیات کتاب مقدّس (خروج 28:17) گرفته شده است. چنانکه از نام کتاب پیداست وى کتاب را به چهار بخش یا ردیف تقسیم کرده است. نخستین ردیف اورح حییم(1) (طریق زندگى) نام گرفته است و قوانین روز شنبه، اعیاد، دعاهاى روزانه و ... را در بر دارد. دومین ردیف یوره دعا(2) است که به غذاهاى حرام و حلال و نیز نذرها و مقرّرات طهارت مربوط مى شود. ردیف سوم، اِوِن هاعَزِر،(3) به ازدواج، طلاق، روابط جنسى و موارد مشابه مى پردازد. در ردیف چهارم، یعنى حوشن همیشپاط(4) قوانین مدنى و جزایى، ارث، مالکیّت و غیره بررسى شده است.

کتاب طور حتى در زمان زندگانى خود ربّى یعقوب قانون نامه معیار شد و جانشین بسیارى از آثار دیگر گشت.(5)

1. Orah Hayyim
 2. Yoreh Deah
 3. Even HaEzer
 4. Hoshen HaMishpat
 5. M.E., op. cit., p. 645-647;به نقل از: ساختار حقوق یهود، ص 106-103.