از روایات اسلامى به دست مى آید که چیزى از نیازهاى انسانى نیست جز اینکه حکم آن در شریعت اسلام بیان شده است. از حدیث حجة الوداع به دست مى آید که هر چیزى که انسان را به بهشت نزدیک کند و از جهنم دور سازد، پیامبر اسلام به آن امر کرده و هر چیزى که انسان را از بهشت دور سازد و به جهنم نزدیک کند رسول گرامى از آن نهى کرده است و شکى نیست که حکومت و اداره جامعه اگر در اختیار حاکم عادل باشد، مقرّب به سوى جنّت است و اگر در اختیار حاکم ظالم باشد، مقرّب به سوى دوزخ است.

(خطب رسول الله فى حجّة الوداع فقال: أیّها الناس والله ما من شیء یقرّبکم من الجنّة و یباعدکم من النّار إلاّ و قد أمرتُکم به و ما من شیء یقرّبکم من النّار و یباعدکم من الجنّة إلاّ و قد نهیتکم عنه).(1)

در حدیث دیگرى از عبدالله بن مسعود مى خوانیم:

قال رسول الله(صلى الله علیه وآله) أیّها النّاس إنّه لیس من شىء یقرّبکم من الجنّة و یبعدکم من النّار إلاّ قد أمرتُکم به و إنّه لیس شئ یقرّبکم من النّار و یبعدکم من الجنّة إلاّ قد نهیتکم عنه.(2)

چنانکه در حدیث دیگرى آمده است : امیرمؤمنان على(علیه السلام) در دوران زندگى خود همواره در توضیح و تبیین حقایق اسلام در میان امّت تلاش داشت. آن حضرت در کلامى فرمود: خدا را سپاس مى گویم که مرا از دنیا خارج نساخت تا آن که همه احکام مورد نیاز امّت را براى آنان توضیح دادم: (الحمدلله الّذى لم یخرجنى من الدّنیا حتى بینّت للأمّة جمیع ما تحتاج الیه).(3)

در حدیث دیگرى از امام صادق(علیه السلام) آمده است: «ما من شی یحتاج إلیه ولد آدم إلاّ و قد خرجتْ فیه السنّة من الله و من رسوله; چیزى نیست که فرزندان آدم به آن نیاز داشته باشد، جز اینکه حکم آن از جانب خدا و رسولش بیان شده است».

امام(علیه السلام) در ادامه این حدیث، به آیه (الْیَوْمَ أَکْمَلْتُ لَکُمْ دِینَکُمْ وَأَتْمَمْتُ عَلَیْکُمْ نِعْمَتِى...)(4) تمسّک مى جوید و مى فرماید: «فلو لم یکمل سنّته و فرائضه و ما یحتاج إلیه النّاس، ما احتجّ به; اگر خداوند سنّت و فرایض خود را و آنچه مردم به آن نیاز دارند، کامل نمى کرد به اکمال و اتمام دینش در این آیه احتجاج نمى فرمود».(5)

و در حدیث دیگرى از امام موسى بن جعفر(علیه السلام)آمده است که فرمود: «أتاهم رسول الله بما اکتفوا به فی عهده و استغنوا به من بعده; رسول خدا آنچه را مردم عصرش بدان نیاز داشتند، از جانب خداوند آورد و نیاز آیندگان نیز از این طریق مرتفع شد».(6)

1 . کافى، ج 2، ص 74، ح 2 .
2 . درالمنثور، ج 5، ص 94 .
3 . تهذیب، ج 6، ص 319، حدیث 86 .
4 . مائده، آیه 3.
5 . بحارالانوار، ج 2، ص 169، ح 3 .
6 . همان مدرک، ح 4 .