درجه اعتبار و حجیّت شولحان عاروخ بدانجا رسید که پس از انتشار آن دوره جدیدى در شریعت یهودى آغاز گشت. عالمان و شارحان دوران پس از شولحان عاروخ را به عنوان اَحرونیم، یعنى مراجع متأخر مى شناسند. ایشان شولحان عاروخ را به عنوان کتاب معیار پذیرفتند و آنچه پس از آن انجام گرفت شرح و تفسیر این کتاب بود. مهم ترین آثار این دوره همه شرح و تفسیر شولحان عاروخاند. از جمله این آثار عبارت اند از طوره زاهاو(1) اثر داوود بن سموئیل هلوى، و سیفته کوهن،(2) اثر ربّى شبتاى بن مئیر هکوهن در سده هفدهم. اینها به جهت مقبولیتى که یافتند در حاشیه شولحان عاروخ به چاپ مى رسند. در سال 1863، ربّى سلیمان کنز فرید شولحان عاروخ را خلاصه کرد و یک کتاب راهنما حاوى قوانین روزانه براى مردم عادى تدوین کرد. وى این کتاب را قیصور (خلاصه) شولحان عاروخ نامید. با این همه در این عصر فتاواى زیادى از سوى عالمان صادر شد. * * *
1. Turei Zahav
2. Siftei Cahen