(آیه 158) در آیات گذشته این حقیقت بیان شد که ما حجّت را بر مشرکان تمام کردیم و کتاب آسمانى یعنى قرآن را براى هدایت همگان فرستادیم تا بهانه اى براى توجیه مخالفتهاى خود نداشته باشند، این آیه مى گوید: «آیا جز این انتظار دارند که فرشتگان (مرگ) به سراغشان آیند» (هَلْ یَنْظُرُونَ إِلاَّ أَنْ تَأْتِیَهُمُ الْمَلاَئِکَةُ).
«یا خداوند (خودش) به سوى آنها بیاید» (أَوْ یَأْتِىَ رَبُّکَ).
سپس مى گوید: «یا بعضى از آیات پروردگارت (و نشانه هاى رستاخیز) بیاید؟!» (أَوْ یَأْتِىَ بَعْضُ ءَایَاتِ رَبِّکَ).
بعد مى افزاید: «امّا آن روز که بعضى از آیات پروردگارت تحقّق پذیرد، ایمان آوردن افرادى که قبلا ایمان نیاورده اند، یا در ایمانشان عمل نیکى انجام نداده اند، سودى به حالشان نخواهد داشت» (یَوْمَ یَأْتِى بَعْضُ ءَایَاتِ رَبِّکَ لاَیَنْفَعُ نَفْسًا إِیمَانُهَا لَمْ تَکُنْ ءَامَنَتْ مِنْ قَبْلُ أَوْ کَسَبَتْ فِى إِیمَانِهَا خَیْرًا).
در پایان آیه به پیامبر دستور مى دهد به این افراد لجوج «بگو: (اکنون که شما چنین انتظارات نادرستى دارید،) انتظار بکشید! ما هم انتظار (کیفر شما را) مى کشیم!» (قُلِ انْتَظِرُوا إِنَّا مُنْتَظِرُونَ).
نکته جالبى که از آیه فوق استفاده مى شود این است ک، راه نجات را در ایمان، آن هم ایمانى که در پرتو آن اکتساب خیرى شود و اعمال نیک انجام گیرد، معرّفى مى کند.
