(آیه 168) منافقان، علاوه بر اینکه خودشان از جنگ احد کناره گیرى کردند، هنگام بازگشت مجاهدان زبان به سرزنش آنها گشودند. قرآن در این آیه به گفتار بى اساس آنها پاسخ مى دهد مى گوید: «منافقان) آنها هستند که به برادران خود ـ در حالى که از حمایت آنها دست کشیده بودند ـ گفتند: اگر آنها از ما پیروى مى کردند، کشته نمى شدند. بگو: مرگ را از خودتان دور سازید اگر راست مى گویید!» (الَّذِینَ قَالُوا لاِِخْوَانِهِمْ وَ قَعَدُوا لَوْ أَطَاعُونَا مَا قُتِلُوا قُلْ فَادْرَءُوا عَنْ أَنْفُسِکُمُ الْمَوْتَ إِنْ کُنْتُمْ صَادِقِینَ).
در آیه فوق از مؤمنان تعبیر به «برادر» شده در حالى که هرگز مؤمنان برادر منافقان نیستند. و این نوعى سرزنش آنهاست که اگر شما مؤمنان را برادر خود مى دانستید چرا در این لحظات حسّاس دست از حمایتشان برداشتید! از این رو، پس از تعبیر «إخوانهم» جمله «قَعَدوا» یعنى از جنگ بازنشستند، ذکر شده است.