(آیه 29) این آیه در واقع زیربناى قوانین اسلامى را در مسائل مربوط به معاملات و مبادلات مالى تشکیل مى دهد. به همین دلیل، فقهاى اسلام در تمام ابواب معاملات به آن استدلال مى کنند. آیه خطاب به افراد باایمان مى گوید: «اى کسانى که ایمان آورده اید! اموال یکدیگر را به باطل (و از طرق نامشروع) نخورید» (یَا أَیُّهَا الَّذِینَ ءَامَنُوا لاَ تَأْکُلُوا أَمْوَالَکُمْ بَیْنَکُمْ بِالْبَاطِلِ).
بنابراین، هرگونه تجاوز، تقلّب، غش، معاملات ربوى، معاملاتى که حد و حدود آن کاملا مشخص نباشد، خرید و فروش اجناسى که فایده منطقى و عقلایى در آن نباشد، خرید و فروش وسائل فساد و گناه، همه در تحت این قانون کلّى قرار دارد.
تعبیر به «أکل» (خوردن)، کنایه از هرگونه تصرّف است، خواه به صورت خوردن معمولى باشد یا پوشیدن یا سکونت و یا غیر آن. این تعبیر علاوه بر زبان عربى در زبان فارسى نیز کاملاً رایج است.
در جمله بعد به عنوان یک استثنا مى فرماید: «مگر اینکه تجارتى با رضایت شما انجام گیرد» (إِلاَّ أَنْ تَکُونَ تِجَارَةً عَنْ تَرَاض مِنْکُمْ).
در پایان آیه مردم را از قتل نفس بازمى دارد و ظاهر آن، به قرینه آخرین جمله آیه، نهى از خودکشى است. مى فرماید: «و خودکشى نکنید. خداوند نسبت به شما مهربان است» (وَ لاَتَقْتُلُوا أَنْفُسَکُمْ إِنَّ اللَّهَ کَانَ بِکُمْ رَحِیمًا).
در حقیقت، قرآن با ذکر این دو حکم پشت سر هم به این نکته مهمّ اجتماعى اشاره کرده که اگر روابط مالى مردم براساس صحیح استوار نباشد و اقتصاد جامعه به صورت سالم پیش نرود و در اموال یکدیگر به ناحق تصرّف کنند، جامعه گرفتار یک نوع خودکشى خواهد شد و علاوه بر اینکه انتحارهاى شخصى افزایش خواهد یافت، انتحار اجتماعى هم از آثار ضمنى آن است.
(آیه 30) در این آیه به مجازات کسانى که از قوانین الهى سرپیچى کنند اشاره کرده مى فرماید: «و هرکس این عمل را از روى تجاوز و ستم انجام دهد، (و خود را آلوده خوردن اموال دیگران به ناحق سازد، یا دست به انتحار زند، نه تنها به آتش این جهان مى سوزد; بلکه)به زودى او را در آتشى وارد خواهیم ساخت» (وَ مَنْ یَفْعَلْ ذلِکَ عُدْوَانًا وَ ظُلْمًا فَسَوْفَ نُصْلِیهِ نَارًا).
در پایان آیه مى فرماید: «و این کار براى خدا آسان است» (وَ کَانَ ذلِکَ عَلَى اللَّهِ یَسِیرًا).
