(آیه 268) در ادامه آیات انفاق، در اینجا به یکى از موانع مهم آن برخورد مى کنیم و آن وسوسه هاى شیطانى در زمینه انفاق است. مى فرماید: «شیطان، شما را (به هنگام انفاق،) وعده فقر و تهیدستى مى دهد» (الشَّیْطَانُ یَعِدُکُمُ الْفَقْرَ).
و مى گوید: تأمین آینده خود و فرزندانتان را فراموش نکنید و از امروز فردا را ببینید و آنچه بر خویشتن رواست بر دیگرى روا نیست، و امثال این وسوسه هاى گمراه کننده.
به علاوه: «و به فحشا (و زشتیها) امر مى کند» (وَ یَأْمُرُکُمْ بِالْفَحْشَاءِ).
«ولى خداوند وعده آمرزش و فزونى به شما مى دهد» (وَاللَّهُ یَعِدُکُمْ مَغْفِرَةً مِنْهُ وَ فَضْلاً).
زیرا انفاق، اگر به ظاهر چیزى از شما کم مى کند، در واقع چیزهایى بر سرمایه شما مى افزاید، هم از نظر معنوى و هم از نظر مادى.
از امام صادق(ع) روایت شده است: «هنگام انفاق دو چیز از طرف خدا و دو چیز از ناحیه شیطان است: آنچه از جانب خداست، یکى آمرزش گناهان و دیگرى وسعت و فزونى اموال، و آنچه از طرف شیطان است، یکى وعده فقر و تهیدستى و دیگرى امر به فحشاست.»
در پایان آیه مى فرماید: «و خداوند، قدرتش وسیع، و (به هر چیز) داناست» به همین دلیل، به وعده خود، وفا مى کند (وَاللَّهُ وَاسِعٌ عَلِیمٌ).
یعنى چون خداوند قدرتى وسیع و علمى بى پایان دارد، مى تواند به وعده خویش عمل کند. بنابراین، باید به وعده او دلگرم بود، نه وعده شیطان فریبکار و ناتوان که انسان را به گناه مى کشاند.
