این آیه ضمن افشاى نقشه دشمنان اسلام براى دور ساختن تازه مسلمانان از اسلام، به آنها یادآور مى شود که دست از کوشش بیهوده خود بردارند. مى فرماید: «جمعى از اهل کتاب (از یهود)، دوست داشتند (و آرزو مى کردند) شما را گمراه کنند» (وَدَّتْ طَائِفَةٌ مِنْ أَهْلِ الْکِتَابِ لَوْ یُضِلُّونَکُمْ).

غافل از اینکه تربیت مسلمانان در مکتب پیامبر اسلام به قدرى حساب شده و آگاهانه بود که احتمال بازگشت وجود نداشت. آنها اسلام را با تمام هستى خود دریافته بودند. بنابراین، دشمنان نمى توانستند آنها را گمراه سازند، بلکه به گفته قرآن در ادامه این آیه، «آنها گمراه نمى کنند مگر خودشان را، و نمى فهمند» (وَ مَا یُضِلُّونَ إِلاَّ أَنْفُسَهُمْ وَ مَا یَشْعُرُونَ).

زیرا آنها با القاى شبهات و نسبت دادن خلافها به اسلام و پیامبر(ص) روح بدبینى را در خود پرورش مى دادند.

(آیه 70) در ادامه گفتگو درباره فعالیتهاى تخریبى اهل کتاب، در این آیه و آیه بعد روى سخن را به آنها کرده و، به خاطر کتمان حق و عدم تسلیم در برابر آن، آنها را مورد سرزنش قرار مى دهد. مى فرماید: «اى اهل کتاب! چرا به آیات خدا کافر مى شوید، در حالى که (به درستى آن) گواهى مى دهید؟!» (یَا أَهْلَ الْکِتَابِ لِمَ تَکْفُرُونَ بِـَایَاتِ اللَّهِ وَ أَنْتُمْ تَشْهَدُونَ).

شما نشانه هاى پیامبر اسلام را در تورات و انجیل خوانده اید و نسبت به آن آگاهى دارید، چرا راه انکار را در پیش مى گیرید؟

(آیه 71) در این آیه بار دیگر آنها را مخاطب ساخته مى گوید: «اى اهل کتاب! چرا حق را با باطل (مى آمیزید و) مشتبه مى کنید (تا دیگران نفهمند و گمراه شوند)، و حقیقت را پوشیده مى دارید در حالى که مى دانید؟!» (یَا أَهْلَ الْکِتَابِ لِمَ تَلْبِسُونَ الْحَقَّ بِالْبَاطِلِ وَ تَکْتُمُونَ الْحَقَّ وَ أَنْتُمْ تَعْلَمُونَ).

در آیه قبل آنها را به انحراف از راه حق که با علم و آگاهى صورت مى گرفته مؤاخذه مى کند و در این آیه به منحرف ساختن دیگران.