ذکر نیکى به پدر و مادر بعد از مبارزه با شرک و قبل از دستورهاى مهمّى همانند تحریم قتل نفس و اجراى اصول عدالت، دلیل بر اهمّیت حقّ پدر و مادر در دستورهاى اسلامى است.
این موضوع وقتى روشن تر مى شود که توجّه کنیم به جاى تحریم آزار پدر و مادر که هماهنگ با سایر تحریمهاى این آیه است، موضوع احسان و نیکى کردن ذکر شده است. یعنى نه تنها ایجاد ناراحتى براى آنها حرام است، بلکه احسان و نیکى در مورد آنان لازم و ضرورى است.
جالب تر اینکه کلمه «احسان» را بهوسیله «بـ» متعدّى ساخته و فرموده است: «وَ بِالوالِدَینِ إحسانًا». بنابراین آیه تأکید مى کند که موضوع نیکى به پدر و مادر آن قدر اهمّیت دارد که باید شخصاً و بدون واسطه به آن اقدام نمود.