در این آیه به دو عادت ناپسند دوران جاهلیت اشاره گردیده و به مؤمنان هشدار داده شده که آلوده آنها نشوند. نخست مى گوید: «اى کسانى که ایمان آورده اید، براى شما حلال نیست که از زنان، از روى اکراه (و ایجاد ناراحتى براى آنها،) ارث ببرید» (یَا أَیُّهَا الَّذِینَ ءَامَنُوا لاَ یَحِلُّ لَکُمْ أَنْ تَرِثُوا النِّسَاءَ کَرْهًا).
یکى دیگر از عادات نکوهیده آنها این بود که زنان را با وسائل گوناگون زیر فشار مى گذاشتند تا مهر خود را ببخشند و طلاق گیرند. آیه مورد بحث این کار را ممنوع ساخته مى فرماید: «و آنان را تحت فشار قرار ندهید که قسمتى از آنچه را به آنها داده اید (از مهر)، تملّک کنید» (وَ لاَتَعْضُلُوهُنَّ لِتَذْهَبُوا بِبَعْضِ مَا ءَاتَیْتُمُوهُنَّ).
این حکم استثنایى دارد و در جمله بعد به آن اشاره شده که اگر آنها مرتکب عمل زشت گردند، شوهران مى توانند آنها را زیر فشار قرار دهند تا مهر خود را حلال کرده و طلاق بگیرند. آیه مى گوید: «مگر اینکه آنها عملِ زشتِ آشکارى انجام دهند» (إِلاَّ أَنْ یَأْتِینَ بِفَاحِشَة مُبَیِّنَة).
جمله «فَاحِشَة مُبَیِّنَة» (عمل زشت آشکار)، هرگونه مخالفت شدید زن و نافرمانى و ناسازگارى او را شامل مى شود.
سپس دستور معاشرت شایسته و رفتار انسانى مناسب با زنان را صادر مى کند مى فرماید: «و با آنان، به طور شایسته رفتار کنید» (وَ عَاشِرُوهُنَّ بِالْمَعْرُوفِ).
بعد مى افزاید: «و اگر از آنها، (به جهتى) کراهت داشتید، (فوراً تصمیم به جدایى نگیرید;) چه بسا چیزى خوشایند شما نباشد، و خداوند خیر فراوانى در آن قرار مى دهد» (فَإِنْ کَرِهْتُمُوهُنَّ فَعَسَى أَنْ تَکْرَهُوا شَیْـًا وَ یَجْعَلَ اللَّهُ فِیهِ خَیْرًا کَثِیرًا).
تعبیر «خیرًا کثیرًا» مفهوم وسیعى دارد که یکى از مصادیق روشن آن فرزندان صالح و بالیاقت و ارزشمند است.
