در تعقیب آیات گذشته پیرامون خلافکاریهاى یهود، در اینجا جمعیّت آنها را به دو گروه عوام و دانشمندان تقسیم مى کند مى فرماید: «و پاره اى از آنان عوامانى هستند که کتاب خدا را جز یک مشت خیالات و آرزوها نمى دانند; و تنها به پندارهایشان دل بسته اند» (وَ مِنْهُمْ أُمِّیُّونَ لاَیَعْلَمُونَ الْکِتَابَ إِلاَّ أَمَانِىَّ وَ إِنْ هُمْ إِلاَّ یَظُنُّونَ).

«امّیّون» جمع «امّى» در اینجا به معنى درس نخوانده است. یعنى به همان حالتى که از مادر متولّد شده باقى مانده و مکتب و استاد ندیده است.

«امانى» جمع «امنیة» به معنى آرزو است و در اینجا ممکن است اشاره به پندارها و امتیازهاى موهومى باشد که یهود براى خود قائل بودند از جمله «گفتند: ما، فرزندان خدا و دوستان (خاصّ) او هستیم.» (مائده/18).

این احتمال نیز وجود دارد که منظور از امانى، آیات تحریف شده باشد که دانشمندان یهود در اختیار عوام مى گذاشتند.

(آیه 79) دسته دیگر دانشمندانشان بودند که حقایق را به سود خود تحریف مى کردند، چنانکه قرآن مى گوید: «پس واى بر آنها که نوشته اى با دست خود مى نویسند، سپس مى گویند: این از طرف خداست» (فَوَیْلٌ لِلَّذِینَ یَکْتُبُونَ الْکِتَابَ بِأَیْدِیهِمْ ثُمَّ یَقُولُونَ هَـذَا مِنْ عِنْدِاللَّهِ).

«تا آن را به بهاى کمى بفروشند» (لِیَشْتَرُوا بِهِ ثَمَنًا قَلِیلاً). «پس واى بر آنها از آنچه با دست خود نوشتند» (فَوَیْلٌ لَهُمْ مِمَّا کَتَبَتْ أَیْدِیهِمْ). «و واى بر آنان از آنچه از این راه به دست مى آورند!» (وَ وَیْلٌ لَهُمْ مِمَّا یَکْسِبُونَ).

از جمله هاى اخیر آیه استفاده مى شود که آنها هم وسیله نامقدّسى داشتند و هم نتیجه نادرستى مى گرفتند.