(آیه 120) از ابن عبّاس نقل شده که یهود مدینه و نصاراى نجران انتظار داشتند که پیامبر اسلام(ص) همواره در قبله با آنان موافقت کند. هنگامى که خداوند قبله مسلمانان را از بیت المَقدس به سوى کعبه گردانید، آنها از پیامبر(ص) مأیوس شدند (و شاید در این میان، بعضى از طوایف مسلمانان ایراد مى کردند که نباید کارى کرد که باعث رنجش یهود و نصارى گردد).
آیه نازل شد و به پیامبر اعلام کرد که این گروه از یهود ونصارى نه با هماهنگى در قبله ونه با چیز دیگر از تو راضى نخواهند شد، جز اینکه آیین آنها را بپذیرى.