(آیه 155) بعد از ذکر مسأله شهادت در راه خدا و زندگى جاویدان شهیدان، در این آیه به مسأله آزمایش و چهره هاى گوناگون آن اشاره مى کند مى فرماید: «قطعاً همه شما را با چیزى از ترس، گرسنگى و کاهش در مالها و جانها و میوه ها آزمایش مى کنیم» (وَلَنَبْلُوَنَّکُمْ بِشَىْء مِنَ الْخَوْفِ وَالْجُوعِ وَ نَقْص مِنَ الاَْمْوَالِ وَالاَْنْفُسِ وَالثَّمَرَاتِ).
و از آنجا که پیروزى در این آزمایشها، جز در سایه مقاومت و پایدارى ممکن نیست، در پایان آیه مى فرماید: «و بشارت ده به استقامت کنندگان» (وَ بَشِّرِ الصَّابِرِینَ).
آنان از عهده این آزمایشهاى سخت به خوبى بر مى آیند و بشارت پیروزى متعلّق به آنهاست، امّا سست عهدان بى استقامت از بوته این آزمایشها سیه روى درمى آیند.
(آیه 156) این آیه صابران را معرّفى کرده مى گوید: «آنها که هرگاه مصیبتى به ایشان مى رسد مى گویند: ما از آنِ خداییم; و به سوى او بازمى گردیم» (الَّذِینَ إِذَا أَصَابَتْهُمْ مُصِیبَةٌ قَالُوا إِنَّا لِلَّهِ وَ إِنَّا إِلَیْهِ رَاجِعُونَ).
توجّه به این واقعیت که همه از او هستیم، این درس را به ما مى دهد که هرگز از زوال نعمتها ناراحت نشویم چراکه همه این مواهب بلکه خود ما، تعلّق به او داریم; یک روز مى بخشد و روز دیگر بازمى گیرد و هر دو صلاح ماست.
و توجّه به این واقعیت که همه به سوى او باز مى گردیم، به ما اعلام مى کند که اینجا سراى جاویدان نیست، زوال نعمتها و نقصان مواهب یا فزونى آنها همه زودگذر است. اینها وسیله اى است براى پیمودن مراحل تکامل. توجّه به این دو اصل اساسى، اثر عمیقى در ایجاد روح استقامت و صبر دارد.
بدیهى است منظور از گفتن جمله «إِنَّا لِلَّهِ وَإِنَّا إِلَیْهِ رَاجِعُونَ»، تنها ذکر زبانى آن نیست بلکه توجّه به حقیقت و روح آن است که یک دنیا توحید و ایمان در عمق آن نهفته است.
(آیه 157) در این آیه الطاف بزرگ الهى را براى صابران که از عهده آزمایشهاى بزرگ برآمده اند بازگو مى کند و مى فرماید: «اینها، همانها هستند که الطاف و رحمت خدا شامل حالشان شده» (وَ أُولَـئِکَ عَلَیْهِمْ صَلَوةٌ مِنْ رَبِّهِمْ وَ رَحْمَةٌ).
این الطاف و رحمتها آنها را نیرو مى بخشد که در این راه پرخوف و خطر گرفتار اشتباه و انحراف نشوند. از این رو در پایان آیه مى فرماید: «و آنها هستند هدایت یافتگان» (وَ أُولَـئِکَ هُمُ الْمُهْتَدُونَ).
