(آیه 158) در بسیارى از روایات که از سوى شیعه و اهل تسنن نقل شده مى خوانیم: در عصر جاهلیت، مشرکان برفراز کوه صفا بتى نصب کرده بودند به نام اساف و بر کوه مروه، بت دیگر به نام نائله; هنگام سعى از کوه بالا مى رفتند و آن دو بت را به عنوان تبرّک با دست خود مسح مى کردند. مسلمانان به خاطر این موضوع از سعى میان صفا و مروه کراهت داشتند و فکر مى کردند در این شرایط سعى صفا و مروه کار صحیحى نیست. آیه نازل شد و اعلام داشت که صفا و مروه از شعائر خداوند است، اگر مردم نادان آنها را آلوده کرده اند دلیل بر این نیست که مسلمانان این فریضه را ترک کنند.