(آیه 150) در این آیه و آیه بعد توصیفى از حال جمعى از کافران و مؤمنان و سرنوشت آنها آمده است و آیات گذشته را که درباره منافقان بود تکمیل مى کند. نخست به کسانى که میان پیامبران الهى فرق گذاشته، بعضى را بر حق و بعضى را بر باطل مى دانند، اشاره کرده مى فرماید: «کسانى که خدا و پیامبران او را انکار مى کنند، و مى خواهند میان خدا و پیامبرانش تبعیض قائل شوند، و مى گویند: به بعضى ایمان مى آوریم، و بعضى را انکار مى کنیم و مى خواهند در میان این دو، راهى براى خود انتخاب پیدا کنند...» (إِنَّ الَّذِینَ یَکْفُرُونَ بِاللَّهِ وَ رُسُلِهِ وَ یُرِیدُونَ أَنْ یُفَرِّقُوا بَیْنَ اللَّهِ وَ رُسُلِهِ وَ یَقُولُونَ نُؤْمِنُ بِبَعْض وَ نَکْفُرُ بِبَعْض وَ یُرِیدُونَ أَنْ یَتَّخِذُوا بَیْنَ ذلِکَ سَبِیلاً).
در حقیقت، این جمله حال یهودیان و مسیحیان را روشن مى سازد که یهودیان، مسیح را به رسمیت نمى شناختند و هر دو، پیامبر اسلام(ص) را، در حالى که طبق کتب آسمانى آنها، نبوّت این پیامبران برایشان ثابت شده بود. بنابراین، ایمان آنها حتّى در مواردى که نسبت به آن اظهار ایمان مى کنند، بى ارزش قلمداد شده است چراکه از روح حق جویى سرچشمه نمى گیرد.
(آیه 151) در این آیه ماهیت این افراد را بیان کرده مى فرماید: «آنها کافران حقیقى اند» (أُولَـئِکَ هُمُ الْکَافِرُونَ حَقًّا).
در پایان آیه آنها را تهدید کرده مى گوید: «و براى کافران، مجازات خوارکننده اى فراهم ساخته ایم» (وَ أَعْتَدْنَا لِلْکَافِرِینَ عَذَابًا مُهِینًا).
توصیف عذاب به «مهین» (خوارکننده)، ممکن است از این جهت باشد که آنها با تفرقه انداختن میان پیامبران خدا، در واقع به جمعى از آنان توهین کرده اند و باید عذابشان متناسب با عملشان باشد.
(آیه 152) در این آیه به وضع مؤمنان و سرنوشتشان اشاره کرده مى گوید: «کسانى که به خدا و رسولان او ایمان آورده، و میان احدى از آنها فرق نمى گذارند، پاداششان را خواهد داد» (وَالَّذِینَ ءَامَنُوا بِاللَّهِ وَ رُسُلِهِ وَ لَمْ یُفَرِّقُوا بَیْنَ أَحَد مِنْهُمْ أُولَـئِکَ سَوْفَ یُؤْتِیهِمْ أُجُورَهُمْ).
البته ایمان به پیامبران و به رسمیت شناختن آنها منافات با این ندارد که بعضى را از بعضى برتر بدانیم.
در پایان آیه به این مطلب اشاره مى کند که اگر این دسته از مؤمنان در گذشته مرتکب چنان تعصّبها و تفرقه ها و گناهان دیگر شدند، اگر ایمان خود را خالص کرده و به سوى خدا بازگردند آنها را مى بخشد; «خداوند، آمرزنده و مهربان است» (وَ کَانَ اللَّهُ غَفُورًا رَحِیمًا).
