به دنبال آیات مربوط به جهاد و هجرت، این آیه براى زنده کردن روح فداکارى در مسلمانان مى گوید: «و در راه تعقیب دشمن، (هرگز) سست نشوید» (وَ لاَتَهِنُوا فِى ابْتِغَاءِ الْقَوْمِ).
اشاره به اینکه در مقابل دشمنان سرسخت، روح تهاجم را در خود حفظ کنید زیرا از نظر روانى اثر فوق العاده اى در تضعیف روحیه دشمن دارد.
سپس استدلال روشنى براى این حکم بیان مى کند مى گوید: «زیرا اگر شما درد و رنج مى بینید، آنها نیز همانند شما درد و رنج مى بینند; ولى شما امیدى از خدا دارید که آنها ندارند» (إِنْ تَکُونُوا تَأْلَمُونَ فَإِنَّهُمْ یَأْلَمُونَ کَمَا تَأْلَمُونَ وَ تَرْجُونَ مِنَ اللَّهِ مَا لاَیَرْجُونَ).
و در پایان آیه براى تأکید بیش تر مى فرماید: فراموش نکنید که رنجها و تلاشهاى شما از دیدگاه علم خدا مخفى نیست «و خداوند، دانا و حکیم است» (وَ کَانَ اللَّهُ عَلِیمًا حَکِیمًا).
بنابراین، نتیجه همه آنها را خواهید دید.