در آیات فوق پس از آنکه ابراهیم و اسماعیل تقاضاى ظهور پیامبر اسلام را مى کنند، سه هدف براى بعثت او بیان مى دارند:
نخست تلاوت آیات خدا بر مردم; این جمله اشاره به بیدار ساختن اندیشه ها در پرتو آیات جذّاب است که از مجراى وحى بر قلب پیامبر نازل مى شود.
«یتلو» از ماده «تلاوت» در لغت به معنى پى درپى آوردن چیزى است. هنگامى که عباراتى را پشت سر هم و روى نظام صحیحى بخوانند، عرب از آن تعبیر به تلاوت مى کند. بنابراین، تلاوت منظّم و پى درپى مقدّمه اى است براى بیدارى و ایجاد آمادگى براى تعلیم و تربیت.
سپس تعلیم کتاب و حکمت را هدف دوم مى شمرد چراکه تا آگاهى حاصل نشود، تربیت که مرحله سوم است، صورت نمى گیرد.
تفاوت کتاب و حکمت، ممکن است در این جهت باشد که کتاب اشاره به کتب آسمانى است ولى حکمت، علوم و دانشها و اسرار و علل و نتایج احکام است که از طرف پیامبر تعلیم مى شود.
بعد سومین هدف را که مسأله تزکیه است، بیان مى دارد. «تزکیه» در لغت هم به معنى نمو دادن و هم به معنى پاک سازى آمده است. به این ترتیب، تکامل وجود انسان در جنبه هاى علمى و عملى به عنوان هدف نهایى بعثت پیامبر معرّفى شده است.