در آیات قبل سخن از امتیازاتى بود که اهل کتاب (یهود و نصارى) براى خود قائل بودند و خود را از خاصّان خداوند مى پنداشتند، در این آیه و آیه بعد خداوند ادّعاى باطل آنان را با این بیان جالب رد مى کند مى فرماید: «بگو: بارالها، اى مالک حکومتها، به هر کس بخواهى، حکومت مى بخشى; و از هرکس بخواهى، حکومت را مى گیرى» (قُلِ اللَّهُمَّ مَالِکَ الْمُلْکِ تُؤْتِى الْمُلْکَ مَنْ تَشَاءُ وَ تَنْزِعُ الْمُلْکَ مِمَّنْ تَشَاءُ).

«هرکس را بخواهى، عزّت مى دهى، و هر که را بخواهى خوار مى کنى» (وَ تُعِزُّ مَنْ تَشَاءُ وَ تُذِلُّ مَنْ تَشَاءُ).

و در یک جمله، «تمام خوبیها به دست توست; تو به هر چیزى قادرى» (بِیَدِکَ الْخَیْرُ إِنَّکَ عَلَى کُلِّ شَىْء قَدِیرٌ).

ناگفته پیداست که منظور از اراده و مشیّت الهى در این آیه این نیست که بدون حساب و بى دلیل چیزى را به کسى مى بخشد یا از او مى گیرد، بلکه مشیّت او از روى حکمت و مراعات نظام و مصلحت و حکمت جهان آفرینش و عالم انسانیت است. گاه حکومتها به خاطر شایستگى هاست و گاه حکومت ظالمان هماهنگ ناشایستگى امّتهاست.

خلاصه اینکه خواست خداوند همان است که در عالم اسباب آفریده، تا چگونه ما از عالم اسباب استفاده کنیم.

(آیه 27) در این آیه براى تکمیل معنى فوق و نشان دادن حاکمیت خداوند بر تمام عالم هستى، مى افزاید: «شب را در روز داخل مى کنى، و روز را در شب; و زنده را از مرده بیرون مى آورى، و مرده را از زنده; و به هر کس بخواهى، بدون حساب، روزى مى بخشى» (تُولِجُ الَّیْلَ فِى النَّهَارِ وَ تُولِجُ النَّهَارَ فِى الَّیْلِ وَ تُخْرِجُ الْحَىَّ مِنَ الْمَیِّتِ وَ تُخْرِجُ الْمَیِّتَ مِنَ الْحَىِّ وَ تَرْزُقُ مَنْ تَشَاءُ بِغَیْرِ حِسَاب).

هر یک از اینها نشانه بارزى از قدرت مطلقه اوست.

«ولوج» در لغت به معنى دخول است. منظور از دخول شب در روز و روز در شب، همان تغییر محسوسى است که در شب و روز در طول سال مشاهده مى کنیم. این تغییر بر اثر انحراف محور کره زمین نسبت به مدار آن ـ که کمى بیش از 23 درجه است ـ و تفاوت زاویه تابش خورشید مى باشد. تدریجى بودن تغییر شب و روز، آثار سودمندى در زندگانى انسان و موجودات کره زمین دارد زیرا پرورش گیاهان و بسیارى از جانداران در پرتو نور و حرارت تدریجى خورشید صورت مى گیرد.

منظور از بیرون آوردن زنده از مرده، همان پیدایش حیات از موجودات بى جان است زیرا مى دانیم آن روز که زمین آماده پذیرش حیات شد، موجودات زنده از مواد بى جان بهوجود آمدند. از این گذشته، دائماً در بدن ما و همه موجودات زنده عالم، مواد بى جان جزو سلولها شده، به موجودات زنده مبدّل مى گردند.

پیدایش مردگان از موجودات زنده نیز، دائماً در مقابل چشم ما مجسّم است.