در آیه قبل سخن از دو طلاق بود، این آیه در حقیقت حکم تبصره اى دارد که به حکم سابق ملحق مى شود. مى فرماید: «اگر (بعد از دو طلاق و رجوع، بار دیگر) او را طلاق داد، از آن به بعد، زن بر او حلال نخواهد بود; مگر اینکه همسر دیگرى (به ازدواج دائمى) انتخاب کند (و با او، آمیزش جنسى نماید. در این صورت،) اگر (همسر دوم) او را طلاق گفت، گناهى ندارد که بازگشت کنند; (و با همسر اوّلش، دوباره ازدواج نماید;) در صورتى که امید داشته باشند که حدود الهى را محترم مى شمرند» (فَإِنْ طَلَّقَهَا فَلاَ تَحِلُّ لَهُ مِنْ بَعْدُ حَتَّى تَنْکِحَ زَوْجًا غَیْرَهُ فَإِنْ طَلَّقَهَا فَلاَ جُنَاحَ عَلَیْهِمَا أَنْ یَتَرَاجَعَا إِنْ ظَنَّا أَنْ یُقِیمَا حُدُودَ اللَّهِ).
و در پایان آیه تأکید مى کند: «اینها حدود الهى است که (خدا) آن را براى گروهى که آگاهند، بیان مى نماید» (وَ تِلْکَ حُدُودُ اللَّهِ یُبَیِّنُهَا لِقَوْم یَعْلَمُونَ).