در این آیه سخن از جواز انفاق به غیر مسلمانان است. نخست مى فرماید: «هدایت آنها (به طور اجبار،) بر تو نیست» (لَیْسَ عَلَیْکَ هُدَیهُمْ).
بنابراین، ترک انفاق به غیر مسلمانان، براى اجبار به اسلام، صحیح نیست. این سخن گرچه خطاب به پیامبر(ص) است ولى همه مسلمانان را شامل مى شود.
سپس مى افزاید: «ولى خداوند، هر که را بخواهد (و شایسته بداند)، هدایت مى کند» (وَ لَـکِنَّ اللَّهَ یَهْدِى مَنْ یَشَاءُ).
و بعد از این یادآورى به ادامه بحث فواید انفاق در راه خدا مى پردازد مى گوید: «و آنچه را از خوبیها و اموال انفاق کنید، براى خودتان است» (وَ مَا تُنْفِقُوا مِنْ خَیْر فَلاَِنْفُسِکُمْ).
ولى «جز براى رضاى خدا، انفاق نکنید» (وَ مَا تُنْفِقُونَ إِلاَّ ابْتِغَاءَ وَجْهِ اللَّهِ).
و در آخرین جمله به عنوان تأکید مى فرماید: «و آنچه از خوبیها انفاق مى کنید، (پاداش آن) به طور کامل به شما داده مى شود; و به شما ستم نخواهد شد» (وَ مَا تُنْفِقُوا مِنْ خَیْر یُوَفَّ إِلَیْکُمْ وَ أَنْتُمْ لاَ تُظْلَمُونَ).
یعنى گمان نکنید که از انفاق خود سود مختصرى مى برید بلکه تمام آنچه انفاق مى کنید را به طور کامل به شما بازمى گرداند، آن هم در روزى که به آن نیاز دارید. بنابراین، همیشه در انفاقهاى خود کاملا دست و دل باز باشید.
البتّه نباید تصوّر کرد که سود انفاق فقط جنبه اخروى دارد بلکه از نظر این دنیا نیز به سود شماست، هم از جنبه مادّى و هم از جنبه معنوى.
