(آیه 90) از روایات مختلفى استفاده مى شود که دو قبیله در میان قبایل عرب به نام بنى ضمره و اشجع وجود داشتند که قبیله اوّل با مسلمانان پیمان ترک تعرّض بسته بودند و طایفه اشجع نیز با بنى ضمره هم پیمان بودند.

بعضى از مسلمانان از قدرت طایفه بنى ضمره و پیمان شکنى آنها بیمناک بودند. از این رو، به پیامبر اسلام(ص) پیشنهاد کردند، پیش از آنکه آنها حمله را آغاز کنند مسلمانان به آنها حملهور شوند.

پیامبر(ص) فرمود: «نه، هرگز چنین کارى نکنید، زیرا آنها در میان تمام طوایف عرب نسبت به پدر و مادر خود نیکوکارترند و از همه نسبت به اقوام و بستگان مهربان تر و به عهد و پیمان خود از همه پایبندترند.»

پس از مدّتى مسلمانان باخبر شدند که طایفه اشجع به سرکردگى مسعود بن رجیله که هفتصد نفر بودند، به نزدیکى مدینه آمده اند. پیامبر(ص) نمایندگانى نزد آنها فرستاد تا از هدف مسافرتشان مطّلع گردد. آنها اظهار داشتند: ما توانایى مبارزه با دشمنانتان را نداریم، چون عدد ما کم است و نیز قدرت و تمایل به مبارزه با شما را نداریم زیرا محلّ ما به شما نزدیک است. بدین خاطر آمده ایم با شما پیمان ترک تعرّض ببندیم.

آیه نازل شد و دستورهاى لازم را در این زمینه به مسلمانان داد.