منظور از ذکر خدا، تنها یادآورى به زبان نیست که زبان ترجمان قلب است. به همین دلیل، در احادیث متعدّدى از پیشوایان اسلام نقل شده که منظور از ذکر خدا، یادآورى عملى است.
در حدیثى از پیامبر(ص) مى خوانیم که به على(ع) وصیّت فرمود و از جمله وصایایش این بود: «سه کار است که این امّت توانایى انجام آن را (به طور کامل) ندارند، مواسات و برابرى با برادر دینى در مال، و اداى حقّ مردم با قضاوت عادلانه نسبت به خود و دیگران، و خدا را در هر حال یاد کردن منظور سُبحانَ اللّهِ وَالحَمدُ لِلّهِ وَ لا إلـهَ إلاّ اللّهُ وَاللّهُ اَکبَرُ نیست، بلکه هنگامى که کار حرامى در مقابل او قرار مى گیرد از خدا بترسد و آن را ترک گوید.»