(آیه 114) در آیات گذشته اشاره اى به جلسات مخفیانه شبانه و شیطنت آمیز بعضى از منافقان یا مانند آنها شده بود، در این آیه به طور مشروح تر از آن، زیر عنوان نجوا بحث مى شود. آیه مى گوید: «در بسیارى از سخنان درِ گوشى (و جلسات محرمانه) آنها، (که براساس نقشه هاى شیطنت آمیز بنا شده) خیر و سودى نیست» (لاَ خَیْرَ فِى کَثِیر مِنْ نَجْوَیهُمْ).

«نجوا» فقط به معنى سخنان درِ گوشى نیست، بلکه هرگونه جلسات سرّى و مخفیانه را نیز شامل مى شود.

سپس براى اینکه گمان نشود هرگونه نجوا و سخن درگوشى یا جلسات محرمانه مذموم و ممنوع است، چند مورد را به صورت استثنا در ذیل آیه ذکر کرده مى فرماید: «مگر کسى که (به این وسیله،) امر به کمک به دیگران، یا کار نیک، یا اصلاح در میان مردم کند» (إِلاَّ مَنْ أَمَرَ بِصَدَقَة أَوْ مَعْرُوف أَوْ إِصْلاَح بَیْنَ النَّاسِ).

و این گونه نجواها اگر به خاطر تظاهر و ریاکارى نباشد بلکه منظور از آن کسب رضاى پروردگار بوده باشد، خداوند پاداش بزرگى براى آن مقرّر خواهد فرمود. آیه مى گوید: «و هرکس براى خشنودى پروردگار چنین کند، پاداش بزرگى به او خواهیم داد» (وَ مَنْ یَفْعَلْ ذلِکَ ابْتِغَاءَ مَرْضَاتِ اللَّهِ فَسَوْفَ نُؤْتِیهِ أَجْرًا عَظِیمًا).

نجوا و سخنانِ درِ گوشى و تشکیل جلسات محرمانه، در قرآن به عنوان یک عمل شیطانى معرّفى شده است. در آیه 10 سوره مجادله مى فرماید: «إِنَّمَا النَّجْوَى مِنَ الشَّیْطَانِ» (نجوا تنها از سوى شیطان است).

اگر نجوا در حضور جمعیّت انجام پذیرد سوء ظنّ افراد را برمى انگیزد و گاهى حتّى در میان دوستان، ایجاد بدبینى مى کند. به همین دلیل، بهتر است که جز در موارد ضرورت، از این موضوع استفاده نشود و فلسفه حکم مزبور در قرآن نیز همین است.