(آیه 51) قرآن در این آیه و سه آیه بعد، از بزرگ ترین انحراف بنى اسرائیل در طول تاریخ زندگیشان سخن مى گوید و آن انحراف از اصل توحید به شرک و گوساله پرستى است. مى فرماید: «و (به یاد آورید) هنگامى را که با موسى چهل شب وعده گذاردیم» (وَ إِذْ وَاعَدْنَا مُوسَى أَرْبَعِینَ لَیْلَةً).
و او، براى گرفتن فرمانهاى الهى، به میعادگاه آمد و میعاد سى شبه به چهل شب تمدید شد. «سپس شما گوساله را بعد از او (معبود خود) انتخاب نمودید; در حالى که ستمکار بودید» (ثُمَّ اتَّخَذْتُمُ الْعِجْلَ مِنْ بَعْدِهِ وَ أَنْتُمْ ظَالِمُونَ).
(آیه 52) خداوند مى فرماید: «سپس شما را بعد از آن بخشیدیم; شاید شکر (این نعمت را) به جا آورید» (ثُمَّ عَفَوْنَا عَنْکُمْ مِنْ بَعْدِ ذلِکَ لَعَلَّکُمْ تَشْکُرُونَ).
(آیه 53) در ادامه آیه قبل مى فرماید: «و (نیز به خاطر آورید) هنگامى را که به موسى، کتاب و وسیله تشخیص (حق از باطل) را دادیم، تا هدایت شوید» (وَ إِذْ ءَاتَیْنَا مُوسَى الْکِتَابَ وَالْفُرْقَانَ لَعَلَّکُمْ تَهْتَدُونَ).
«کتاب» اشاره به تورات و «فرقان» اشاره به معجزاتى است که خداوند در اختیار موسى گذارد زیرا فرقان به معنى چیزى است که حق را از باطل براى انسان مشخص مى کند.
(آیه 54) سپس در زمینه تعلیم توبه از این گناه مى گوید: «و زمانى را که موسى به قوم خود گفت: اى قوم من! شما با انتخاب گوساله (براى پرستش) به خود ستم کردید» (وَ إِذْ قَالَ مُوسَى لِقَوْمِهِ یَا قَوْمِ إِنَّکُمْ ظَلَمْتُمْ أَنْفُسَکُمْ بِإِتِّخَاذِکُمُ الْعِجْلَ).
«پس توبه کنید; و به سوى خالق خود بازگردید» (فَتُوبُوا إِلَى بَارِئِکُمْ).
«بارئ» به معنى خالق است و در اصل به معنى جدا کردن چیزى از چیز دیگر مى باشد زیرا آفریدگار، مخلوقات خود را از موادّ اصلى و نیز از یکدیگر جدا مى سازد. اشاره به اینکه دستور توبه شدید را همان کسى مى دهد که آفریننده شماست. «و خود را [= یکدیگر را] به قتل برسانید» (فَاقْتُلُوا أَنْفُسَکُمْ). «این کار، براى شما در پیشگاه پروردگارتان بهتر است» (ذلِکُمْ خَیْرٌ لَکُمْ عِنْدَ بَارِئِکُمْ). «سپس خداوند توبه شما را پذیرفت; زیرا که او توبه پذیر و مهربان است» (فَتَابَ عَلَیْکُمْ إِنَّهُ هُوَ التَّوَّابُ الرَّحِیمُ).
