بیش تر مردم از مرگ وحشت دارند. ریشه این ترس یکى از دو چیز است: الف) بسیارى مرگ را به معنى فنا و نابودى تفسیر مى کنند. بدیهى است که انسان از فنا و نیستى وحشت دارد. ب) افرادى که مرگ را مقدّمه زندگى در سراى دیگر مى بینند، به خاطر اعمال و خلاف کارى هاى خود از مرگ وحشت دارند زیرا مرگ را رسیدن به نتایج شوم اعمال خود مى دانند. بنابراین براى فرار از محاسبه الهى و کیفر اعمال، میل دارند هرچه بیش تر، مرگ را به عقب بیندازند ـ آیه بالا اشاره به دسته دوم مى کند.
پیغمبران خدا از یک سو ایمان به زندگى پس از مرگ را در دلها زنده کردند و چهره واقعى مرگ را که دریچه اى به زندگى عالى تر است، به مردم نشان دادند. از سوى دیگر، دعوت به پاکى عمل کردند تا وحشت از مرگ به خاطر کیفر اعمال نیز زایل گردد. بنابراین مردم باایمان هرگز از مرگ وحشت ندارند.