(آیه 142) این آیه و چند آیه بعد به یکى از تحوّلات مهم تاریخ اسلام، که موجى عظیم در میان مردم بهوجود آورد اشاره مى کند.
توضیح اینکه: پیامبر اسلام(ص) مدّت سیزده سال پس از بعثت در مکّه و چند ماه بعد از هجرت در مدینه، به امر خدا به سوى بیت المَقدس نماز مى خواند ولى بعد از آن، قبله تغییر یافت و مسلمانان مأمور شدند به سوى کعبه نماز بگزارند.
یهود از این ماجرا سخت ناراحت شدند و، طبق شیوه دیرینه خود، به بهانه جویى پرداختند. قرآن مى فرماید: «به زودى سبک مغزان از مردم مى گویند: چه چیز آنها [= مسلمانان] را، از قبله اى که بر آن بودند، بازگردانید؟!» (سَیَقُولُ السُّفَهَاءُ مِنَ النَّاسِ مَا وَلَّیهُمْ عَنْ قِبْلَتِهِمُ الَّتِى کَانُوا عَلَیْهَا).
اگر قبله اوّل صحیح بود این تغییر چه معنى دارد؟ و اگر دومى صحیح است، چرا سیزده سال و چند ماه به سوى بیت المَقدس نماز خواندید؟
«سفهاء» جمع «سفیه» به معنى کسى است که بدنش سبک باشد و به آسانى جابه جا شود. این واژه تدریجاً به معنى سبک مغز به کار رفته و به صورت معنى اصلى درآمده; خواه سبک مغزى در امور دینى باشد یا دنیوى.
خداوند به پیامبرش دستور مى دهد «بگو: مشرق و مغرب، از آنِ خداست; خدا هرکس را بخواهد، به راه راست هدایت مى کند» (قُلْ لِلَّهِ الْمَشْرِقُ وَالْمَغْرِبُ یَهْدِى مَنْ یَشَاءُ إِلَى صِرَاط مُسْتَقِیم).
این یک دلیل قاطع در برابر بهانه جویان بود که بیت المَقدس و کعبه و همه جا ملک خداست. خدا خانه و مکانى ندارد مهم آن است که تسلیم فرمان او باشید.
و تغییر قبله، در حقیقت مراحل مختلف آزمایش و تکامل است و هر یک مصداقى از هدایت الهى است.
