در آیه 68 سوره أنعام صریحاً به پیامبر(ص) دستور داده است که: «هرگاه کسانى را دیدى که آیات ما را استهزا مى کنند، از آنها روى بگردان تا به سخن دیگرى بپردازند.»
این آیه بار دیگر این حکم اسلامى را تأکید مى کند و به مسلمانان هشدار مى دهد مى گوید: «و (خداوند این حکم را) در قرآن بر شما نازل کرده که هرگاه بشنوید افرادى آیات خدا را انکار و استهزا مى کنند، با آنها ننشینید تا به سخن دیگرى بپردازند» (وَ قَدْ نَزَّلَ عَلَیْکُمْ فِى الْکِتَابِ أَنْ إِذَا سَمِعْتُمْ ءَایَاتِ اللَّهِ یُکْفَرُ بِهَا وَ یُسْتَهْزَأُ بِهَا فَلاَ تَقْعُدُوا مَعَهُمْ حَتَّى یَخُوضُوا فِى حَدِیث غَیْرِهِ).
سپس نتیجه این کار را چنین بیان مى کند: اگر در این گونه مجالس شرکت کنید «شما هم مثل آنان خواهید بود» و سرنوشتتان، سرنوشت آنهاست (إِنَّکُمْ إِذًا مِثْلُهُمْ).
باز براى تأکید این مطلب مى افزاید: شرکت در این گونه جلسات نشانه روح نفاق است. «خداوند، منافقان و کافران را همگى در دوزخ جمع مى کند» (إِنَّ اللَّهَ جَامِعُ الْمُنَافِقِینَ وَالْکَافِرِینَ فِى جَهَنَّمَ جَمِیعًا).
از این آیه چند نکته استفاده مى شود:
1. شرکت در جلسات گناه به منزله شرکت در گناه است زیرا یک نوع رضایت و امضاى عملى محسوب مى شود.
2. نهى از منکر اگر به صورت مثبت امکان پذیر نباشد باید به صورت منفى انجام گیرد. یعنى انسان از محیط و مجلس گناه دور شود.
3. نشست و برخاست با کافران در صورتى که نسبت به آیات الهى توهین نکنند و خطر دیگرى نداشته باشد، مانعى ندارد.
4. مجامله با این گونه گناهکاران نشانه روح نفاق است.
