مفسّران درباره روح القدس تفسیرهاى گوناگونى دارند.

برخى گفته اند: منظور «جبرئیل» است. بنابراین معنى آیه فوق چنین خواهد بود: خداوند عیسى را به وسیله جبرئیل کمک و تأیید کرد.

امّا جبرئیل را روح القدس مى گویند به خاطر اینکه جنبه روحانیت در فرشتگان مسأله روشنى است و اطلاق کلمه روح بر آنها کاملا صحیح است و اضافه کردن آن به القدس اشاره به پاکى و قداست این فرشته است.

بعضى دیگر معتقدند روح القدس همان نیروى غیبى است که عیسى(ع) را تأیید مى کرد و با آن نیروى مرموز الهى، مردگان را به فرمان خدا زنده مى نمود.

البتّه این نیروى غیبى به صورت ضعیف تر در همه مؤمنان با تفاوت درجات ایمان وجود دارد و همان امدادهاى الهى است که انسان را در انجام طاعات و کارهاى مشکل یارى مى دهد و از گناهان بازمى دارد.

(آیه 88) این آیه مى گوید: «و (آنها از روى استهزا) گفتند: دلهاى ما در غلاف است» و ما از این گفته تو چیزى نمى فهمیم (وَ قَالُوا قُلُوبُنَا غُلْفٌ).

آرى چنین است، «خداوند آنها را به خاطر کفرشان، از رحمت خود دور ساخته، (به همین دلیل، چیزى درک نمى کنند;) و کم تر ایمان مى آورند» (بَلْ لَعَنَهُمُ اللَّهُ بِکُفْرِهِمْ فَقَلِیلاً مَا یُؤْمِنُونَ).

جمله فوق بیانگر این واقعیت است که انسان بر اثر پیروى از هوسهاى سرکش آن چنان از درگاه خدا رانده مى شود و بر قلب او پرده ها مى افتد که حقیقت کم تر به آن راه مى یابد.