(آیه 186) هنگامى که مسلمانان از مکّه به مدینه مهاجرت نمودند و از خانه و زندگى خود دور شدند، مشرکان دست تجاوز به اموال آنها دراز کرده و به تصرّف خود درآوردند.
و هنگامى که به مدینه آمدند، در آنجا گرفتار بدگویى و آزار یهودیان مدینه شدند. مخصوصاً یکى از آنان به نام کعب بن اشرف، شاعرى بدزبان و کینه توز بود که پیوسته پیامبر و مسلمانان را بهوسیله اشعار خود هَجو مى کرد، حتّى زنان و دختران مسلمان را موضوع غزلسرایى و عشق بازى خود قرار مى داد. سرانجام کار وقاحت را به جایى رسانید که پیامبر(ص) به ناچار دستور قتل او را صادر کرد. سرانجام وى به دست مسلمانان کشته شد.