(آیه 8) از آنجا که آیات متشابه و اسرار نهانى آن ممکن است لغزشگاهى براى افراد گردد و از این امتحان سیه روى درآیند، راسخان در علم و اندیشمندان باایمان، علاوه بر به کار گرفتن سرمایه هاى علمى خود، در فهم معنى این آیات به پروردگار خویش پناه مى برند. این آیه و آیه بعد که از زبان راسخان در علم مى باشد، روشنگر این حقیقت است. آنها مى گویند: «پروردگارا، دلهایمان را، بعد از آنکه ما را هدایت کردى، (از راه حق) منحرف مگردان; و از سوى خود، رحمتى بر ما ببخش، زیرا تو بخشنده اى» (رَبَّنَا لاَتُزِغْ قُلُوبَنَا بَعْدَ إِذْ هَدَیْتَنَا وَ هَبْ لَنَا مِنْ لَدُنْکَ رَحْمَةً إِنَّکَ أَنْتَ الْوَهَّابُ).
(آیه 9) و از آنجا که عقیده به معاد و توجّه به روز رستاخیز از هر چیز براى کنترل امیال و هوسها مؤثّرتر است، راسخان در علم به یاد آن روز مى افتند مى گویند: «پروردگارا، تو مردم را براى روزى که تردیدى در آن نیست، جمع خواهى کرد; زیرا خداوند، از وعده خود تخلّف نمى کند» ما به تو و رحمت بى پایانت، و به وعده رستاخیز و قیامت ایمان داریم (رَبَّنَا إِنَّکَ جَامِعُ النَّاسِ لِیَوْم لاَرَیْبَ فِیهِ إِنَّ اللَّهَ لاَیُخْلِفُ الْمِیعَادَ).
و به این ترتیب، از هوى و هوسها و احساسات افراطى که موجب لغزش مى گردد، خود را برکنار مى دارند; و مى توانند آیات خدا را آن چنان که هست بفهمند.
(آیه 10) در آیات گذشته وضع مؤمنان و غیرمؤمنان در برابر آیات محکم و متشابه بیان شده بود، در ادامه این بحث از وضع دردناک کافران در روز قیامت پرده بر مى دارد و عواقب شوم اعمالشان را براى آنها مجسّم مى سازد. مى فرماید: «ثروتها و فرزندان کسانى که کافر شدند، نمى تواند آنان را از (عذاب) خداوند بازدارد; (و از کیفر، رهایى بخشد.) و آنان خود، آتشگیره دوزخند» (إِنَّ الَّذِینَ کَفَرُوا لَنْ تُغْنِىَ عَنْهُمْ أَمْوَالُهُمْ وَ لاَأَوْلاَدُهُمْ مِنَ اللَّهِ شَیْـًا وَ أُولَـئِکَ هُمْ وَقُودُ النَّارِ).
(آیه 11) سپس به یک نمونه روشن از اقوامى که داراى ثروت و نفرات فراوان بودند ولى به هنگام نزول عذاب، این امور نتوانست مانع نابودى آنان گردد اشاره کرده مى فرماید: عادت آنان در انکار و تحریف حقایق، «همچون عادت آل فرعون و کسانى است که پیش از آنها بودند; آیات ما را تکذیب کردند، و خداوند آنهارا به (کیفر) گناهانشان گرفت; و خداوند، سخت کیفر است» (کَدَأْبِ ءَالِ فِرْعَوْنَ وَالَّذِینَ مِنْ قَبْلِهِمْ کَذَّبُوا بِـَایَاتِنَا فَأَخَذَهُمُ اللَّهُ بِذُنُوبِهِمْ وَاللَّهُ شَدِیدُ الْعِقَابِ).
