(آیه 75) در آیه قبل از مؤمنان دعوت به جهاد شده و روى ایمان به خدا و رستاخیز و استدلال سود و زیان تکیه شده است، امّا این آیه دعوت به سوى جهاد بر اساس تحریک عواطف انسانى مى کند و مى گوید: «چرا در راه خدا، و (در راه) مردان و زنان و کودکانى که (به دست ستمگران) تضعیف شده اند، پیکار نمى کنید؟!» (وَ مَا لَکُمْ لاَ تُقَاتِلُونَ فِى سَبِیلِ اللَّهِ وَالْمُسْتَضْعَفِینَ مِنَ الرِّجَالِ وَالنِّسَاءِ وَالْوِلْدَانِ).
سپس براى تحریک عواطف انسانى مؤمنان مى گوید: «همان افراد (ستمدیده اى) که مى گویند: پروردگارا! ما را از این شهر (مکّه)، که اهلش ستمگرند، بیرون ببر» (الَّذِینَ یَقُولُونَ رَبَّنَا أَخْرِجْنَا مِنْ هَـذِهِ الْقَرْیَةِ الظَّالِمِ أَهْلُهَا).
«و از طرف خود، براى ما سرپرستى قرار ده» (وَاجْعَلْ لَنَا مِنْ لَدُنْکَ وَلِیًّا).
«و از جانب خود، یار و یاورى براى ما تعیین فرما» (وَاجْعَلْ لَنَا مِنْ لَدُنْکَ نَصِیرًا).
آیه فوق اشاره به این است که خداوند دعاى آنها را مستجاب کرده و این رسالت بزرگ انسانى را برعهده شما گذاشته، شما سرپرست و یاورى هستید که از طرف خداوند براى حمایت و نجات آنها تعیین شده اید.
(آیه 76) در این آیه براى تشجیع مجاهدان و ترغیب آنها به مبارزه با دشمن و مشخص ساختن صفوف و اهداف مجاهدان، مى فرماید: «کسانى که ایمان دارند، در راه خدا پیکار مى کنند; و آنها که کافرند، در راه طاغوت [= بت و افراد طغیانگر]» (الَّذِینَ ءَامَنُوا یُقَاتِلُونَ فِى سَبِیلِ اللَّهِ وَالَّذِینَ کَفَرُوا یُقَاتِلُونَ فِى سَبِیلِ الطَّاغُوتِ).
یعنى در هر حال زندگى خالى از مبارزه نیست، ولى جمعى در مسیر حق و جمعى در مسیر باطل و شیطان پیکار دارند.
و به دنبال آن مى گوید: «پس شما با یاران شیطان، پیکار کنید»; و از آنها نهراسید (فَقَاتِلُوا أَوْلِیَاءَ الشَّیْطَانِ).
طاغوت و قدرتهاى طغیانگر و ظالم هرچند به ظاهر بزرگ و قوى جلوه کنند، امّا از درون، زبون و ناتوانند. از ظاهر مجهّز و آراسته آنها نهراسید «زیرا که نقشه شیطان، (همانند قدرتش) ضعیف است» (إِنَّ کَیْدَ الشَّیْطَانِ کَانَ ضَعِیفًا).
