در آیات گذشته نکوهش شدیدى از شرک و بت پرستى شده بود. یکى از انواع شرک این است که انسان غیر خدا را قانونگذار بداند. آیه شریفه این را یک عمل شیطانى معرّفى کرده مى فرماید: «اى مردم، از آنچه در زمین است، حلال و پاکیزه بخورید» (یَا أَیُّهَا النَّاسُ کُلُوا مِمَّا فِى الاَْرْضِ حَلاَلاً طَیِّبًا).
«و از گامهاى شیطان، پیروى نکنید; چه اینکه او، دشمن آشکار شماست» (وَ لاَ تَتَّبِعُوا خُطُوَاتِ الشَّیْطَانِ إِنَّهُ لَکُمْ عَدُوٌّ مُبِینٌ).
جمله «إنّهُ لَکُم عُدُوٌّ مُبینٌ» که بیش از ده بار در قرآن مجید به دنبال نام شیطان آمده است براى این است که تمام نیروهاى انسان را براى مبازه با این دشمن بزرگ و آشکار بسیج کند.
خطابهایى که در قرآن مربوط به استفاده از غذاهاست، معمولاً با دو قید حلال و طیّب همراه است. حلال چیزى است که ممنوعیتى نداشته باشد و طیّب به چیزهاى پاکیزه گفته مى شود که موافق طبع سالم انسانى است.
«خطوات» جمع «خطوه» به معنى گام و قدم است. خطوات شیطان، گامهایى است که شیطان براى وصول به هدف خود و اغواى مردم برمى دارد.
(آیه 169) این آیه دلیل روشنى بر دشمنى شیطان که جز بدبختى و شقاوت انسان هدفى ندارد، بیان کرده مى گوید: «او شما را فقط به بدیها و کار زشت فرمان مى دهد» (إِنَّمَا یَأْمُرُکُمْ بِالسُّوءِ وَالْفَحْشَاءِ).
«فحشا» از ماده «فحش» به معنى هر کارى است که از حدّ اعتدال خارج گردد و صورت آشکار به خود بگیرد. بنابراین، شامل تمامى منکرات و قبایح واضح و آشکار مى گردد.
و نیز دستور مى دهد «آنچه را که نمى دانید، به خدا نسبت دهید» (وَ أَنْ تَقُولُوا عَلَى اللَّهِ مَالاَ تَعْلَمُونَ).
