(آیه 145) در تفسیر آیه قبل خواندیم که اهل کتاب مى دانستند تغییر قبله از جمله نشانه هاى حقّانیت پیامبر اسلام است، ولى تعصّبها مانع پذیرش حق شد. از این رو، قرآن مى گوید: «سوگند که اگر براى (این گروه از) اهل کتاب، هرگونه آیه (و نشانه و دلیلى) بیاورى، از قبله تو پیروى نخواهند کرد» (وَ لَئِنْ أَتَیْتَ الَّذِینَ أُوتُوا الْکِتَابَ بِکُلِّ ءَایَة مَا تَبِعُوا قِبْلَتَکَ).

بعد اضافه مى کند: «و تو نیز، هیچ گاه از قبله آنان پیروى نخواهى نمود» (وَ مَا أَنْتَ بِتَابِـع قِبْلَتَهُمْ).

یعنى آنها نباید تصوّر کنند که بار دیگر تغییر قبله امکان پذیر است زیرا این قبله همیشگى و نهایى مسلمین است.

سپس مى افزاید: و آنان نیز چنان در عقیده خود متعصّبند که «هیچ یک از آنها، پیروى از قبله دیگرى نخواهد کرد» (وَ مَا بَعْضُهُمْ بِتَابِـع قِبْلَةَ بَعْض).

نه یهود از قبله نصارى پیروى مى کنند و نه نصارى از قبله یهود.

و براى تأکید، به پیامبر اخطار مى کند: «و اگر تو، پس از این آگاهى، متابعت هوسهاى آنها کنى، مسلّماً از ستمگران خواهى بود» (وَ لَئِنِ اتَّبَعْتَ أَهْوَاءَهُمْ مِنْ بَعْدِ مَا جَاءَکَ مِنَ الْعِلْمِ إِنَّکَ إِذًا لَمِنَ الظَّالِمِینَ).